Τέτοιες ημέρες πριν 11 χρόνια (το 1999) έγραφα τα εξής στο περιοδικό που έγραψε ιστορία και άφησε εποχή το μοναδικό και ανεπανάληπτο "Θεός κ Θρησκεία / God & Religion". Ίσως, που ξέρετε, σε καιρούς πνευματικής ξηρασίας στην απέραντη πνευματική ανομβρία το εγχείρημα να το επαναλάβω αυτή την φορά υπό άλλες συνθήκες... Tο θέλει η εποχή το επιβάλλουν οι συνθήκες το απαιτούν όλα όσα έρχονται...Η χρονιά που έρχεται θα δείξει και θα καθορίσει πολλά...

κάντε ΚΛΙΚ στις scanαρισμένες σελίδες του τεύχους και διαβάστε...

Πρόλογος, εισαγωγή και προίμιο για το προσωπικό (μου) ιστολόγιο

Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

Νέα Υόρκη*. Δεν ξέρω τι να πω και τι να γράψω σε τούτο το πιο «προσωπικό ιστολόγιο» όπως το ονόμασα. Αν και κάτι συγκεκριμένο έχω στο μυαλό μου όταν σκέφτηκα την δημιουργία του αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς για να φανεί… Κατ αρχήν   θα ήθελα  και φιλοδοξώ, δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα το πετύχω, βλέπεις ο πειρασμός της τρέχουσας ειδησεογραφίας είναι μεγάλος, να είναι κάτι πέρα ειδήσεις αναλύσεις και ρεπορτάζ. Αν και  το συνεχές ρεπορτάζ και  η ροή των πληροφοριών-άλλες από τις οποίες καταγράφουμε σε ρεπορτάζ και αναλύσεις μέσα από τα γνωστά και καταξιωμένα στην συνείδηση σας blog & Portal και άλλες που απλά τις αρχειοθετούμε για να τις χρησιμοποιήσουμε στην κατάλληλη ώρα. Στην κατάλληλη στιγμή…-  είναι δύσκολο να ξεπερασθεί , αυτός ο πειρασμός και το σαράκι της είδησης του ρεπορτάζ και της «μανίας»  να βγάζεις  στην φόρα τα άπλυτα και  να καυτηριάζεις τις βρομιές και  τις ανομίες, την ανηθικότητα,  είναι μεγάλος για   να σε αφήσει να αφεθείς και σε άλλες σκέψεις πιο προσωπικές. Πιο ανθρώπινες…. Εν τούτοις θα το προσπαθήσω. Να καταγράψω, «εξομολογήσεις»,  «ενοράσεις», σκέψεις, προβληματισμούς και  όνειρα… που δύσκολα τα συζητώ. Ναι μη σας φαίνετε παράξενο. Δύσκολα συζητώ πιο προσωπικά ζητήματα έως και καθόλου. Εξ ου και το προσωνύμιο «μοναχικός… περίεργος  τύπος» και στην καλύτερη περίπτωση με τους πιο ήπιους χαρακτηρισμούς   οι συνοδευτικές προσαγορεύσεις  «… ύποπτος… επικίνδυνος… αλλόκοτος… αμίλητος… αγέλαστος…» κτλ. Προφανώς θα υπάρχουν και για μένα πιο προσωπικές στιγμές. Ανθρώπινες στιγμές. Προβλήματα. Δάκρυα. Πόνος. Χαμόγελο.  Τα οποία ένας επαγγελματίας προσπαθεί να κρύψει… ή μάλλον καλύτερα να αποκρύψει από τον κοινωνικό και επαγγελματικό περίγυρο…  Τον ανθρωποφάγο πολλές φορές περίγυρο. Παρασύρομαι μου φαίνεται και πάω να «κυλίσω» σε άλλους δρόμους… άλλα μονοπάτια…  πιο μοναχικά.   

Φιλοδοξώ λοιπόν τούτο εδώ το BLOG  να είναι ένας πιο προσωπικός διαδικτυακός  ιστό  χώρος μέσα από τον οποίο  θα επιχειρήσω να καταγράφω σκέψεις πέρα από την τρέχουσα ειδησεογραφία. Σκέψεις και λογισμούς  πιο ανθρώπινους…  Αισθήματα. Συναισθήματα. Συμβολισμούς. Σημειολογία και πνευματική αναζήτηση.  Ίσως Λόγοι  και προβληματισμοί πιο βατοί στην καθημερινότητα… άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε πιο απόμακρες σκέψεις…  Σκέψεις και προβληματισμοί  θα τολμούσα να πω «ακτινογραφία»…   Άλλοτε υπαρξιακοί, κάθε είδους  αναζητήσεων  και άλλοτε κείμενα που θα εστιάζουν σε ζητήματα κοινωνικής προσέγγισης.  Θα προσπαθήσω δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Πολλές φορές όταν πιάνεις να γράφεις και χτυπάς τα πλήκτρα για αλλού κινάς και αλλού σε βγάνει το μονοπάτι της σκέψης και της γραφής… οπότε θα προσπαθήσω  όλους εσάς που θα με επισκέπτεσθε για να διαβάσετε μάλλον κάτι διαφορετικό να μην σας απογοητεύσω  αν και επαναλαμβάνω είναι δύσκολο να κρατηθεί ένας επαγγελματίας του λόγου και της γραφής μακριά από τον πειρασμό που θα τον κάνουν να ξεχωρίσει για ακόμα πέντε ή δέκα λεπτά όσο διαρκεί η ανάγνωση ενός αποκλειστικού ρεπορτάζ ή μιας σκληρής αλλά ειλικρινούς κριτικής (για το οποιοδήποτε θέμα άλλωστε ο κόσμος αρέσκεται σε τέτοια αναγνώσματα και τέτοια θεάματα… ) και μετά η αναπαραγωγή η επαναπροώθηση και η αναδημοσίευση σε 10αδες πολλές φορές και 100αδες ηλεκτρονικά ΜΜΕ, έχει γίνει εθισμός. Εξάρτηση.  Εδώ μέσα λοιπόν θα ήθελα να βρίσκεται όσοι έρχεσθε, κάτι διαφορετικό. Πιο ανθρώπινο. Αυτό ακριβώς εννοώ και αυτό πληκτρολογώ. Και αυτό θα ήθελα να καταφέρω. Να βγάζω προς τα έξω, ίσως για να διαβάσουν και πιο δικοί μου (στενοί και κοντινοί) μια άλλη γραφή μου. Αυτή που εδώ και χρόνια κρατώ μακριά όλους και φυλάσσω (καλύτερα διαφυλάσσω) ως κόρη οφθαλμού προς το παρόν..  

 Εδώ λοιπόν σε αυτό το BLOG θα αναρτώ κείμενα και λόγους, σκέψεις και προβληματισμούς  που θα ήθελα να διαφέρουν από τα καθημερινά με τα οποία έχω  καταγραφεί και «πολιτογραφηθεί»  εδώ και μια 25ετια επαγγελματικής δημοσιογραφίας και δημόσιου λόγου.

 Οι άνθρωποι έχουν αρκετές πολλές φορές αθέατες και αόρατες πλευρές… αυτές τις αθέατες και αόρατες εικόνες μου θα ήθελα κάποιους από όλους εσάς  να κάνω   κοινωνούς και μέτοχους…  {.....}*

Τέλος πάντων είπα ο πειρασμός των αποκαλύψεων ειδικά όταν –όχι μόνον  το συγκεκριμένο -  θέμα το έχεις  καλά «δεμένο»  και δεν μπορεί να  «φύγει» και να διαρρεύσει, είναι μεγάλος αλλά δεν θα ενδώσω. Λέω τώρα εγώ χωρίς να ξέρω τι θα μου βγει ως το τέλος του κειμένου και αν θα  μπορέσω  τελικά να συγκρατήσω όλο αυτό τον ορυμαγδό πληροφοριών και ρεπορτάζ που έχουμε τόσα και τέτοια που  σε άλλες  περιπτώσεις, σε άλλους καιρούς και άλλες εποχές θα βγάζαμε ανά ώρα και θέμα.   Ας είναι. Είπα όχι ακόμα αποκαλύψεις. Όχι τώρα…

Τούτες τις ημέρες της μεγαλύτερης σιωπής, ήταν κάτι σαν άσκηση πνευματική που επέβαλα στον εαυτό  μου , και  εννοώ για την σιωπή. Τον «σκασμό»  που μου επέβαλα. Αν είχα γράψει όσα έχουν έρθει  σε γνώση μου ή αν δημοσιεύαμε –το έχω ξανά πει και θα το ξανά πω με έμφαση – όσα έχουν περιέλθει εις γνώση μας (ως ομάδα εννοώ αλλά και προσωπικά ως άτομο ) σας διαβεβαιώνω θα είχε γίνει μεγάλος χαμός! Σε πολλά μέτωπα και σε πολλά επίπεδα.  Είτε όλα αυτά,  και εννοώ τις πληροφορίες και όσα συμβαίνουν ειδικά στην ΝΥ την Ουάσιγκτον και γενικά την Αμερική που καταγράφουμε  εντός και εκτός ελληνικής κοινότητας, είτε όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα κυρίως  στο σκοτεινό πολιτικό και εκδοτικό και νέο εκδοτικό   παρασκήνιο, θα είχαν έρθει τα πάνω κάτω… όπως το διαβάζετε. Τα πάνω κάτω!   

Ειδικά όταν θα γράψουμε για το δήθεν πραξικόπημα εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου τι ήταν αυτό όλο και τι ήθελε να σκεπάσει θα γελάσει πικρά ο κάθε εμπλεκόμενος και κάθε  διαπλεκόμενος…  πολύ πικρά…  Πάλι πέφτω στην παγίδα….  

Για να αποφύγω τούτο  τον πειρασμό  τι έκανα ο άνθρωπος;

Εκάθησα λοιπόν έβαλα μια από τις τελευταίες μου συνήθειες  στο διαδικτυακό ραδιόφωνο το akous.gr  και επέλεξα ένα σταθμό από αυτούς που έχει. Έτυχε να παίζει το SEN GELMEZ OLDUN ALIHAN SAMEDOV  επίσης μια από τις πιο εύηχες μουσικές στα αυτιά μου που με αναπαύουν πνευματικά και με αφήνουν για λίγο να αναπολώ πιο ανθρώπινες στιγμές…  

Σκέφτηκα αρκετά ακούγοντας μόνον μουσική, φέροντας στο νου εικόνες από όσα έχω καταγράψει  στις καθημερινές σημειώσεις μου το τελευταίο διάστημα της μεγάλης σιωπής,  χαμογέλασα…   για όσα μαθαίνω με ποιους μιλώ και τι μου λένε,   και μετά από αρκετές ώρες,   αποφάσισα να μην σας εκπλήξω!  Να μην προβώ σε αποκαλύψεις… και είναι τόσα πολλά μα τόσα πολλά που κυριολεκτικά όταν θα αρχίσουν να δημοσιεύονται θα μιλάμε για έναν Αρμαγεδώνα αποκαλύψεων.  Αποκαλύψεις για πολλούς και πολλά…

Υπομονή.  Κάποιος λόγος θα υπάρχει που δεν προχωρώ ακόμα… τουλάχιστον για τα εδώ  και όσα συμβαίνουν στο λεγόμενο «ελληνικό χωριό είτε της Νέας Υόρκης(στην Astoria) είτε αλλού στην Αμερικανική επικράτεια όπου ζει θεριεύει και κυριαρχεί το Ελληνικό στοιχείο.  

Είπα λοιπόν να μην κάνω άλλο ένα δυναμικό cum back  με άλλο  ένα ή ένα ακόμα  αποκλειστικό ή με  ένα καυτό ρεπορτάζ ή μια  σκληρή κριτική για όσα-και πιστέψτε με είναι όχι απλώς πολλά αλλά πάααααρα πολλά τα-  τραγικά που συμβαίνουν στους κόλπους της ελληνικής κοινότητας    στις ΗΠΑ.  Αυτά όλα-και είναι πολλά - έχουμε καιρό Δόξα τω Θεώ να τα πούμε. Να τα γράψουμε να τα αποκαλύψουμε και να τα αναλύσουμε.   Από εδώ μέσα δεν υπόσχομαι ούτε αποκαλύψεις, ούτε αποκλειστικά ρεπορτάζ.

Υπάρχουν  άλλωστε το κεντρικό portal  www.GREEKAMERICANNEWSAGENCY.COM  μέσα από το οποίο έχετε να μάθετε πολλά ακόμα και ειδικά τούτη την χρονιά που έρχεται…  Υπάρχει το ομώνυμο BLOG GreekAmericanNewsAgenency.Blogspot.com  που πλέον εξειδικεύεται στα της ΕλληνοΑμερικάνικης κοινότητας    υπάρχει φυσικά   η στήλη BLOG του μικρού ασβού  αν θέλετε να μαθαίνεται με χιούμορ και πιο καυτές και αρκετά προκλητικές υπάρξεις –έτσι για να ανεβαίνουν τα χτυπήματα και η επισκεψημότητα- όσα θέλουμε να καυτηριάσουμε για τα τραγελαφικά που καταγράφουμε στο απέραντο Greek Town(από την Αστόρια ως την Φλόριδα και από το Σικάγο ως την Καλιφόρνια).

Και βέβαια –να μην ξεχάσω  αν και έχω να το ενημερώσω από τον Σεπτέμβριο του 2010 και εν τω μεταξύ έχουν  συμβεί τόσα μα τόσα πολλά που θα χρειασθώ μια εβδομάδα προσωπικής και εργώδους  ενασχόλησης για να το ενημερώσω για όλες τις τελευταίες εξελίξεις-   υπάρχει και  το ειδικό θεματικό blog  NY GR Kokkini Grammi για όσους ψοφάτε για τον πόλεμο που μαίνεται –και καλά κρατεί σας διαβεβαιώνω – μεταξύ των  «συναδέλφων» εδώ στην ΝΥ που μου  κήρυξαν- όχι αναίτια βέβαια να λέμε κ του θεόστραβου το δίκιο- τον  πόλεμο!  Αυτοί τον δικό τους υπόγειο πόλεμο λάσπης ύβρεων ψευδών  ανηθικότητας και πόλεμο μέχρις εσχάτων με κάθε ανέντιμο τρόπο και χτυπήματα κάτω από την μέση όπως τον Αύγουστο που μας κατέβασαν την σελίδα με blogάρισμα και τεχνικές παρεμβάσεις στα data,   και εμείς  με την δική μας απάντηση πάντα με στοιχεία ρεπορτάζ και αποκαλύψεις για όλους αυτούς… Ορισμένοι εξ αυτών είναι τόσο μα τόσο φανατικοί με έχουν άχτι και αν μπορούσαν θα με έσκιζαν με τα ίδια τους τα χέρια… αν μπορούσαν.  Αλλά είπα δεν θα πω τίποτα ούτε και για αυτά.

Κοιτώ το ρολόι η ώρα δείχνει λίγο μετά τις 21:00 τ.ω Νέας Υόρκης. Πρέπει κάπως να το κλείσω το κείμενο. Και βρήκα κάτι που είχα γράψει στην αρχή όταν άνοιξα το file.  

   

Σήμερα λοιπόν  Τρίτη και 13  του Δεκέμβριου του 2011,  λίγο μετά τις 17:30 το απόγευμα εδώ στην Νέα Υόρκη, και ενώ ο Γιώργος Τράγκας ξυπνά την Αθήνα μέσα από την συχνότητα του RealFM,  με άλλη  μια εκπομπή του τον κόσμο(τον ακούω που τον έχουν μέσα τα άλλα παιδιά και γελάνε μαζί με την Δέσποινα ναι δεν ξέρω τι έχει πάθει τώρα τελευταία σχεδόν κάθε ημέρα τον ακούει μανία και αυτή δίνει ρέστα ο Τύπος από τότε που δούλευα μαζί του στον ΣΚΑΙ ο ίδιος) αποφάσισα να δώσω στην δημοσιότητα αυτό το νέο  πιο προσωπικό μου ιστολόγιο.

    

Είπα να αρχίσω τούτο το νέο ξεκίνημα μια σημαδιακή ημέρα. Τρίτη και 13 του τελευταίου μήνα του 2011 παραμονές του 2012… Έτσι για να θυμάμαι και να συμβολίζει κάτι… Διάλεξα να σχολιάσω να μην σχολιάσω ούτε να γράψω για όλα αυτά που γνωρίζω και να αφήσω να σχολιάσετε εσείς, με το δικό σας τρόπο,  μια σειρά θέματα, της επικαιρότητας,  που θα μπορούσα να καταπιαστώ, σχολιάζοντας τα,   χτίζοντας και «δένοντας»  τα σχόλια  με μια σειρά ενδεικτικές  φωτογραφίες  που χαρακτηρίζουν την κάθε θεματική όπως τις διάλεξε το http://www.boston.com/.   Δείτε λοιπόν την επόμενη ανάρτηση...  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...


{το απόσπασμα που λείπει θα αναρτηθεί τα προσεχή 24ωρα  συμπληρωμένο και αρκετά επαυξημένο  στο κεντρικό portal www.greekamericannewsagency.com }


*το κείμενο θα συμπληρωθεί σύντομα.... 

Ο κόσμος μας και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν τον Νοέμβριο του 2011 κάθε ώρα και στιγμή μέσα από μια σειρά εκπληκτικές φωτογραφίες...